บันทึกการเรียน ครั้งที่ 9

วันพฤหัสบดี ที่ 22 เมษายน 2559  (เรียนชดเชย)

Knowledge

โปรแกรมการศึกษาเฉพาะบุคคล (Individualized Education Program)

แผน IEP

- แผนการศึกษาที่ร่างขึ้น

- เพื่อให้เด็กพิเศษแต่ละคนได้รับการสอนและการช่วยเหลือฟื้นฟูให้เหมาะสมกับความต้องการและความสามารถของเขา

- ด้วยการจัดสภาพแวดล้อมที่เอื้อต่อการเรียนรู้ของเด็ก

- โดยระบุเวลาเริ่มต้นและสิ้นสุดการใช้แผนและวิธีการวัดประเมินผลเด็ก

การเขียนแผน IEP

- คัดแยกเด็กพิเศษ

- ครูต้องรู้ว่าเด็กมีปัญหาอะไร

- ประเมินพัฒนาการเด็กเป็นระยะ จะทำให้ทราบว่าจะต้องเริ่มช่วยเหลือเด็กจากจุดไหน ในทักษะใด 

- สามารถทำอะไรได้  / เด็กไม่สามารถทำอะไรได้

- แล้วจึงเริ่มเขียนแผน IEP

IEP ประกอบด้วย

- ข้อมูลส่วนตัวของเด็ก

- ระบุว่าเด็กมีความจำเป็นต้องได้รับบริการพิเศษอะไรบ้าง

- การระบุความสามารถของเด็กในขณะปัจจุบัน

- เป้าหมายระยะยาวประจำปี / ระยะสั้น

- ระบุวัน เดือน ปี ที่เริ่มทำการสอน และคาดคะเนการสิ้นสุดของแผน

- วิธีการประเมินผล

ประโยชน์ต่อเด็ก

- ได้เรียนรู้ตามความสามารถของตน

- ได้มีโอกาสพัฒนาตามศักยภาพของตน

- ได้รับการศึกษาและฟื้นฟูอย่างต่อเนื่องและเหมาะสม

- ถ้าเด็กเข้าเรียนในโรงเรียนจะไม่ถูกจัดเข้าชั้นเรียนเฉยๆ

ประโยชน์ต่อครู

- เป็นแนวทางการจัดการเรียนการสอนที่ตรงกับความสามารถและความต้องการของเด็ก

- เป็นแนวทางในการเลือกสื่อการสอนและวิธีการสอนให้เหมาะกับเด็ก

- ปรับเปลี่ยนได้เมื่อความต้องการเปลี่ยนแปลงไป

- เป็นแนวทางในการประเมินผลการเรียนและการเขียนรายงานพัฒนาการความก้าวหน้าของเด็ก

- ตรวจสอบและประเมินได้เป็นระยะ

ประโยชน์ต่อผู้ปกครอง

-ได้มีส่วนร่วมในการจัดทำแผนการเรียนรายบุคคลเพื่อให้เด็กได้พัฒนาความสามารถได้สูงสุดตามศักยภาพ

- ทราบร่วมกับครูว่าจะฝึกลูกของตนอย่างไร

-เกิดความร่วมมือในการพัฒนาเด็กมีการติดต่อสื่อสารกันอย่างต่อเนื่องและใกล้ชิดระหว่างบ้านกับโรงเรียน

ขั้นตอนการจัดทำแผนการศึกษารายบุคคล

- การรวบรวมข้อมูล เช่น รายงานทางการแพทย์รายงานการประเมินด้านต่างๆ บันทึกจากผู้ปกครอง ครู และผู้ที่เกี่ยวข้อง

- การจัดทำแผนได้แก่ประชุมผู้ที่เกี่ยวข้องกำหนดจุดมุ่งหมายระยะยาวและระยะสั้นกำหนดโปรแกรมและกิจกรรมจะต้องได้รับการรับรองแผนการศึกษาเฉพาะบุคคลจากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง

การใช้แผน

- แผนเสร็จสมบูรณ์ ครูจะนำไปใช้โดยจะใช้แผนระยะสั้น

- นำมาทำเป็นจุดประสงค์เชิงพฤติกรรม

- แยกย่อยขั้นตอนการสอนให้เหมาะกับเด็ก

- จัดเตรียมสื่อและจัดกิจกรรมการเรียนการสอน

- ต้องมีการสังเกตเก็บรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับเด็กและความสามารถ โดยคำนึงถึง

- ขั้นตอนพัฒนาการของเด็กปกติ

- ตัวชี้วัดพื้นฐานที่เกี่ยวกับปัญหาของพัฒนาการเด็ก

- อิทธิพลของสิ่งแวดล้อมของเด็กและผู้ใหญ่ที่มีผลต่อการแสดงออกของเด็ก

การประเมินผล 

- โดยทั่วไปจะประเมินภาคเรียนละครั้ง หรือย่อยกว่านั้น

- ควรมีการกำหนดวิธีการประเมิน และเกณฑ์วัดผล

* การประเมินในแต่ละทักษะหรือแต่ละกิจกรรม

   อาจใช้วิธีวัดและกำหนดเกณฑ์แตกต่างกัน*

การจัดทำ IEP

กิจกรรมวาดวงกลม เพื่อทายลักษณะนิสัย 

Evaluation

  Teacher :   เข้าสอนตรงเวลา อธิบายเกี่ยวกับเนื้อหาได้อย่างครบถ้วนและคลอบคลุม

   Friends:   เข้าเรียนตรงเวลา แต่งกายเรียบร้อย ตั้งใจทำงานที่ได้รับมอบหมายอย่างเต็มที่

  Self:   เข้าเรียนตรงเวลา แต่งกายเรียบร้อย มีการจดบันทึกทุกครั้งในการเรียน

บันทึกการเรียน ครั้งที่ 8

วันศุกร์ ที่ 22 เมษายน 2559

 Knowledge


การส่งเสริมพัฒนาการและการปรับพฤติกรรม เด็กปฐมวัยที่มีความต้องการพิเศษ

1.เพื่อให้เด็กสามารถช่วยเหลือตนเองได้ในชีวิตประจำวัน 

2.ใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้ใกล้เคียงกับคนปกติมากที่สุด  

3.เน้นการดูแลแบบองค์รวม (Holistic Approach)

การฟื้นฟูสมรรถภาพทางการศึกษา

- เพิ่มทักษะพื้นฐานด้านสังคม การสื่อสาร และทักษะทางความคิด 

- เกิดผลดีในระยะยาว 

-เน้นการเตรียมความพร้อมเพื่อให้เด็กสามารถใช้ในชีวิตประจำวันจริงๆแทนการฝึกแต่เพียงทักษะทางวิชาการ

- แผนการจัดการศึกษาเฉพาะบุคคล 

- (Individualized Education Program; IEP)

- โรงเรียนการศึกษาพิเศษเฉพาะทาง โรงเรียนเรียนร่วม ห้องเรียนคู่ขนาน

การฟื้นฟูสมรรถภาพทางสังคม

- การฝึกฝนทักษะในชีวิตประจำวัน (Activity of Daily Living Training)

- การฝึกฝนทักษะสังคม (Social Skill Training)

- การสอนเรื่องราวทางสังคม (Social Story)

การบำบัดทางเลือก

- การสื่อความหมายทดแทน (AAC)

- ศิลปกรรมบำบัด (Art Therapy)

- ดนตรีบำบัด (Music Therapy)

- การฝังเข็ม (Acupuncture)

- การบำบัดด้วยสัตว์ (Animal Therapy)

การสื่อความหมายทดแทน (Augmentative and Alternative Communication ; AAC)

- การรับรู้ผ่านการมอง (Visual Strategies) 

- โปรแกรมแลกเปลี่ยนภาพเพื่อการสื่อสาร (Picture Exchange Communication System; PECS) 

- เครื่องโอภา (Communication Devices) 

- โปรแกรมปราศรัย

Picture Exchange Communication System (PECS)

บทบาทของครู

  1. ตำแหน่งการนั่งของเด็กไม่ควรให้นั่งติดหน้าต่างหรือประตู

  2.ให้เด็กนั่งแถวหน้าสุดใกล้โต๊ะครู

  3.ให้เด็กนั่งติดกับนักเรียนที่ไม่ค่อยเล่น ไม่ค่อยคุยในระหว่างเรียน

  4.ให้เด็กมีกิจกรรม เปลี่ยนอิริยาบถบ้าง 

การส่งเสริมทักษะต่างๆของเด็กพิเศษ

- เด็กพิเศษที่ขาดทักษะทางสังคม ไม่ได้มีสาเหตุมาจากการพ่อแม่

- การอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี ไม่ได้เป็นเครื่องรับประกันว่าเด็กจะมีพัฒนาการต่างๆอย่างมีความสุข

กิจกรรมการเล่น

- การเล่นเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งต่อการเรียนรู้ทักษะทางสังคม

- เด็กจะสนใจกันเองโดยอาศัยการเล่นเป็นสื่อ

- ในช่วงแรกๆ เด็กจะไม่มองเด็กคนอื่นเป็นเพื่อน  แต่เป็นอะไรบางอย่างที่น่าสำรวจ สัมผัส ผลัก ดึง

การกระตุ้นการเลียนแบบและการเอาอย่าง

- วางแผนกิจกรรมการเล่นไว้หลายๆอย่าง

- คำนึงถึงเด็กทุกๆคน

- ให้เด็กเล่นเป็นกลุ่มเล็กๆ 2-4 คน

- เด็กปกติทำหน้าที่เหมือน “ครู” ให้เด็กพิเศษ

ครูปฏิบัติอย่างไรขณะเด็กเล่น

- อยู่ใกล้ๆ และเฝ้ามองอย่างสนใจ

- ยิ้มและพยักหน้าให้ ถ้าเด็กหันมาหาครู

- ไม่ชมเชยหรือสนใจเด็กมากเกินไป

- เอาวัสดุอุปกรณ์มาเพิ่ม เพื่อยืดเวลาการเล่น

- ให้ความคิดเห็นที่เป็นแรงเสริมครูปฏิบัติอย่างไรขณะเด็กเล่น

ทักษะภาษา

- การวัดความสามารถทางภาษา

- เข้าใจสิ่งที่ผู้อื่นพูดไหม

- ตอบสนองเมื่อมีคนพูดด้วยไหม

- ถามหาสิ่งต่างๆไหม

- บอกเล่าเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นไหม

- ใช้คำศัพท์ของตัวเองกับเด็กคนอื่นไหม

การปฏิบัติของครูและผู้ใหญ่

- ไม่สนใจการพูดซ้ำหรือการออกเสียงไม่ชัด

- ห้ามบอกเด็กว่า “พูดช้าๆ” “ตามสบาย” “คิดก่อนพูด”

- อย่าขัดจังหวะขณะเด็กพูด

- อย่าเปลี่ยนการใช้มือข้างที่ถนัดของเด็ก

- ไม่เปรียบเทียบการพูดของเด็กกับเด็กคนอื่น

- เด็กที่พูดไม่ชัดอาจเกี่ยวข้องกับการได้ยิน

ความรับผิดชอบของครูปฐมวัย

- การรับรู้ภาษามาก่อนการแสดงออกทางภาษา

- ภาษาที่ไม่ใช่คำพูดมาก่อนภาษาพูด

- ให้เวลาเด็กได้พูด

- คอยให้เด็กตอบ (ชี้แนะหากจำเป็น)

- เป็นผู้ฟังที่ดีและโตต้อบอย่างฉับไว (ครูไม่พูดมากเกินไป)

- เด็กไม่ได้เรียนรู้ภาษาจากการฟังเพียงอย่างเดียว

ทักษะการช่วยเหลือตนเอง

การสร้างความอิสระ

- เด็กอยากช่วยเหลือตนเอง

- อยากทำงานตามความสามารถ

- เด็กเลียนแบบการช่วยเหลือตนเองจากเพื่อน เด็กที่โตกว่า และผู้ใหญ่

หัดให้เด็กทำเอง

- ไม่ช่วยเหลือเกินความจำเป็น (ใจแข็ง)

- ผู้ใหญ่มักทำสิ่งต่างๆให้เด็กมากเกินไป

- ทำให้แม้กระทั่งสิ่งที่เด็กสามารถทำได้เองหากให้เวลาเขาทำ

- “ หนูทำช้า ”  “ หนูยังทำไม่ได้ ” 

จะช่วยเมื่อไหร่

- เด็กก็มีบางวันที่ไม่อยากทำอะไร , หงุดหงิด , เบื่อ , ไม่ค่อยสบาย

- หลายครั้งเด็กจะขอความช่วยเหลือในสิ่งที่ได้เรียนรู้ไปแล้ว

- เด็กรู้สึกว่ายังมีผู้ใหญ่ที่พึ่งได้ แต่ต้องได้รับความช่วยเหลือเฉพาะสิ่งที่เด็กต้องการ

- มักช่วยเด็กในช่วงกิจกรรม

การควบคุมกล้ามเนื้อเล็ก

- การกรอกน้ำ ตวงน้ำ

- ต่อบล็อก

- ศิลปะ

- มุมบ้าน

- ช่วยเหลือตนเอง

การวางแผนการเตรียมพื้นฐานทางวิชาการ

- จัดกลุ่มเด็ก

- เริ่มต้นเรียนรู้โดยใช้ช่วงเวลาสั้นๆ

- ให้งานเด็กแต่ละคนอย่างชัดเจนว่าต้องทำที่ไหน

- ติดชื่อเด็กตามที่นั่ง

- ใช้อุปกรณ์ที่เด็กคุ้นเคย

- บันทึกว่าเด็กชอบอะไรที่สุด

- รู้ว่าเมื่อไหร่จะเปลี่ยนงาน

- มีอุปกรณ์ไว้สับเปลี่ยนใกล้มือ

- เตรียมทุกอย่างให้พร้อมก่อนเด็กมาถึง

Evaluation

  Teacher :   เข้าสอนตรงเวลา อธิบายเกี่ยวกับเนื้อหาได้อย่างครบถ้วนและคลอบคลุม

   Friends:   เข้าเรียนตรงเวลา แต่งกายเรียบร้อย ตั้งใจทำงานที่ได้รับมอบหมายอย่างเต็มที่

  Self:   เข้าเรียนตรงเวลา แต่งกายเรียบร้อย มีการจดบันทึกทุกครั้งในการเรียน